Biznes to biznes. Kasę trzeba zarabiać. W każdej branży. Tutaj się chyba wszyscy zgadzamy, ale co w sytuacji, kiedy żeby zarobić musimy złamać nasze wewnętrzne zasady? Krótkie intro. Zaczynam pracę w sklepie zoologicznym. Wszystko pięknie, ładnie. Gryzonie, króliki, ryby i gady. Sklep na szczęście nie sieciówka, więc teoretycznie już mam lepszy start. Jasno stawiam sobie sprawę, że nie będę sprzedawać zwierząt na zasadzie „nieważne komu i co, ważne żeby hajs się zgadzał”, bo premia, awans i świetlana przyszłość w branży zoologicznej. Czy ktoś w ogóle się zastanawiał, że taki sprzedawca w sklepie zoologicznym jest ostatnią nadzieją dla welona, czy chomika? Prosta sprawa. Sprzedaję welona do kuli. Zarobię za pierwszym razem, drugim, trzecim, bo przecież żadna ryba w szklanej bańce długo nie pożyje, a stan ryb dla dzieci musi się zgadzać. Sprzedam chomika dla Brajanka, bo jednak z 500+ zostało 50zł na upragnionego zwierzaka. Chomik 10zł, klatka, która w ogóle nie powinna być nawet transporterem, 30zł, trociny i karma. Mieścimy się w Kazimierzu i wszyscy zadowoleni. Wszyscy oprócz chomika. Najczęściej ludzie myślą, że jak ryba czy inny zwierz kosztuje mniej niż paczka fajek, to można sobie kupić. Przeżyje lub nie. Ryzyko, adrenalina, zabawa. Dlaczego nikt nie kontroluje tej strony branży zoologicznej? Może przez to, że ryby głosu nie mają. Sklep, w którym pracuję oferuje tylko dobre produkty dla zwierząt. Czasem zaplącze się u nas taki Janusz Hodowca. Rozmawiając z takim amatorem bazarowych zakupów i karm typu: 0,001% mięsa z zajechanego kurczaka- najlepsza i najtańsza karma dla twojego psa, musisz ją mieć, opadają mi ręce. Przeważnie jest to krótkie pytanie: panie, po ile najtańsza karma dla psa, najlepiej na wagę? Jak słyszy niesatysfakcjonującą odpowiedź, że powyżej 15zł/kg, Janusz, już niemalże rytualnie, odwraca się na pięcie i wychodzi, hucznie komentując jaki to drogi i bezlitosny sklep chciał go okraść z ciężko zarobionych złotówek. Szkoda tylko, że nie pomyśli, że trochę nie poczyta o żywieniu swojego pupila i zrozumie, że kupując tanią karmę zaoszczędzi tylko pozornie. Po pierwsze, karma z wyższej półki jest oczywiście droga, ale pełnowartościowa, przez co nie trzeba dawać psu/kotu 2 kilogramów, żeby się najadł na cały dzień, tylko kilkaset gramów. Po drugie zwierzak czuje się lepiej, jest zdrowy- oszczędzamy na wizytach u weterynarza . W swojej karierze sprzedawcy udało mi się kilku Januszy i Grażyn skutecznie uświadomić, ale brak tanich, kiepskich karm w sklepie powoduje, że uparty klient i tak to gdzieś dostanie. Zarabia inny. Czyste sumienie kosztuje sporo w mojej branży. No i jestem sprzedawcą w sklepie zoologicznym. Nigdy nie sprzedałem ryby do kuli. Nigdy nie pozwoliłem żeby ktoś męczył je w za małych zbiornikach. Nigdy też nie sprzedawałem klatek, w których na miejscu zwierzaka nie chciałbym mieszkać . Wszystko super. Jednemu na dziesięciu klientów uda się wytłumaczyć i kupi odpowiednie akwarium czy klatkę. Jednak tych dziewięciu odejdzie i dostanie to co chcieli w innym sklepie, przeważnie sieciówkach (o jak ja nie lubię sieciówek). Nie chcę w tym zeznaniu brzmieć jak mały rozgoryczony chłopiec, który przyjmuje na siebie zło tego świata, chodzi mi o zarysowanie problemu zwierząt trzymanych w domach i podejścia ich właścicieli. Myśląc nad tematem, dochodzę do wniosku, że wina głównie jest oczywiście w niewiedzy, ale i po stronie sprzedawców, którzy zapomnieli, że zwierzęta to zwierzęta i widzą w nich tylko produkt dla każdego. Dzięki M. za przygotowanie wpisu. [@cz]